Βορειοδυτική Στοά και Εσχάρα
Βορειοδυτική Στοά
Οι στοές είναι επιμήκη στεγασμένα οικοδομήματα με κιονοστοιχία στη μία μακρά τους πλευρά, την πρόσοψη. Kτίζονταν σε δημόσιους χώρους συγκέντρωσης, όπως πλατείες, αγορές, ιερά, θέατρα κ.ά. Μάλιστα, στα ιερά οι προσκυνητές μπορούσαν να διημερεύουν ή και να διανυκτερεύουν προστατευμένοι από τις αλλαγές του καιρού.
Στην είσοδο του Ιερού, η στοά, σχήματος Γ, όριζε τη δυτική και τη βόρεια πλευρά της Ρωμαϊκής Αυλής μέχρι την Ιερά Οδό. Το κτήριο είχε δωμάτια μόνο στο δυτικό τμήμα, ενώ το βόρειο ήταν μια απλή ανοιχτή στοά μικρού βάθους με μία σειρά κιόνων στη στραμμένη προς την αυλή πλευρά της για τη στήριξη της μονόριχτης στέγης. Τα δωμάτια, όπως φαίνεται από τη διάταξη και το μέγεθός τους, ίσως, αποτελούσαν χώρο φιλοξενίας επίσημων προσκυνητών του Ιερού, ενώ η μεγαλύτερη αίθουσα που έφερε ψηφιδωτό δάπεδο με γεωμετρική διακόσμηση χρησίμευε για συνεστιάσεις και συμπόσια.
Εσχάρα
Πρόκειται για έναν ιδιότυπο βωμό που χρονολογείται στους ρωμαϊκούς χρόνους και πιθανότατα είναι σύγχρονος με την πλακόστρωση της Αυλής. Αποτελείται από μία τετράγωνη φρεατοειδή κατασκευή, βάθους 1,75μ., με τοιχώματα από οπτοπλίνθους, που περιβάλλεται με χαμηλό πωρολιθικό στηθαίο. Στο δάπεδο της κατασκευής άναβε η φωτιά, ενώ σε μικρή προεξοχή, στο μέσο περίπου του ύψους των τοιχωμάτων, εδραζόταν η μεταλλική εσχάρα όπου τοποθετούνταν τα σφάγια των θυσιών, κυρίως χοιρίδια, τα οποία λόγω της γονιμότητάς τους αποτελούσαν τη συνήθη προσφορά στη θεά Δήμητρα. Η τροφοδοσία της φωτιάς με αέρα γινόταν με ένα σύστημα έξι κατακόρυφων αγωγών που διαπερνούσαν τα πλευρικά τοιχώματα.
Σε επίπεδο βαθύτερο από τη θεμελίωση της ρωμαϊκής Εσχάρας διατηρούνται τα λείψανα τοίχου του 6ου αι. π.Χ., κτισμένου κατά το πολυγωνικό σύστημα δόμησης, καθώς και λείψανα παλαιότερου αψιδωτού κτίσματος του 8ου αι. π.Χ.
4081