Η Ιερά Οδός ήταν βασικός οδικός άξονας της αρχαιότητας. Ξεκινούσε από την Ιερά Πύλη του τείχους της Αθήνας, στην περιοχή του Κεραμεικού και κατέληγε  στην Ελευσίνα, στο Ιερό της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Από την Ιερά Οδό διερχόταν η λατρευτική  πομπή προς την Ελευσίνα. Πριν την είσοδο στο Ιερό η πομπή των πιστών αναπαυόταν και ανασυντασσόταν σε κατάλληλο οίκημα, το Πομπείον.  Κατά μήκος της αρχαίας οδού υπήρχαν κήποι, οπωροφόρα δέντρα, ιερά της υπαίθρου, βωμοί, νεκροταφεία, ταφικά μνημεία. Η Ιερά Οδός ήταν επίσης σημαντικός εμπορικός δρόμος που ένωνε την Αθήνα με την Πελοπόννησο αλλά και την κεντρική Ελλάδα.  

Κύριος οδικός άξονας που συνέδεε την Αθήνα με το δήμο των Αχαρνών. Αποκαλύφθηκε την περίοδο 2000-2002 κατά τις εργασίες κατασκευής της Αττικής Οδού και του Προαστιακού Σιδηροδρόμου. Η αρχική φάση κατασκευής του αρχαίου δρόμου τοποθετείται στην κλασική εποχή (5^ος αι. π.Χ.). Η χρήση του συνεχίστηκε κατά τους επόμενους αιώνες μέχρι την εποχή μας.

Δυτικά της πόλης των Μεγάρων και παράπλευρα της Εθνικής Οδού, σε ύψωμα στην αρχή της αρχαίας Σκιρωνίδος οδού, σώζονται τα θεμέλια μεγάλου κυκλικού οικοδομήματος που σχετίζεται μάλλον με πύργο - παρατηρητηρίο που διασφάλιζε την ασφάλεια των διερχομένων και ήλεγχε το πέρασμα της Σκιρωνίδος οδού σε περιόδους πολέμου.

Στο πλαίσιο της επέκτασης της Γραμμής 3 του Μητροπολιτικού Σιδηροδρόμου Αθηνών στην περιοχή του Αιγάλεω, διεξήχθη ανασκαφική έρευνα, η οποία αποκάλυψε τμήμα της αρχαίας Ιεράς οδού και λείψανα παρόδιου νεκροταφείου στις δύο πλευρές της